ENTRE DEUX
Pierre Clauss werd in 1963 geboren in Blois en woont sinds 2004 op Corsica. Na een opleiding als topograaf en kunsthistoricus heeft hij in 2003 de fotografenvereniging Chambre à part in Straatsburg vervoegd. Daarna werd hij in 2007 lid van het Collectif K op Corsica en in 2009/2010 werd hij toegelaten toegelaten tot het seminarie Réflexions Masterclass (geleid door Giorgia Fiorio en Gabriel Bauret).
Anne-Lise Cornet (pseudoniem : Modi) is in 1975 in Parijs geboren.
Afgestudeerd aan de school CFT Gobelins (Parijs, 1998), werd zij in 2004 toegelaten tot het seminarie Réflexions Masterclass, alvorens zich recenter toe te leggen op experimentele werken op de grenzen van het zelfportret, meer bepaald binnen het kader van het Maison européenne de la photographie, van de Fondazione di Venezia of ook nog van het musée du Quai Branly. Tegelijkertijd samen en afzonderlijk zetten zij een originele demarche voort van dialogiseren met het landschap (waaarbij zich soms een gezamenlijke fotografische dialoog aaneenrijgt), van het exploreren van de diverse banden die de mens met de natuur kan onderhouden. Dit dubbele idee (wat er van natuur is in ons, wat er van ons is in de natuur) voedt een project dat, daardoor zelfs, zich verwijdert van de zuivere documentaire, zonder te vervallen in een te eenduidig symbolisme of in een ongenuanceerd ecologisch militantisme.
Telkens bepalen de plaatsen en elementen die zij voor ogen hebben diverse benaderingswijzen. Modi mengt er graag de vraagstelling van het zelfportret in (of, meer uitgebreid, van de autobiografie, ja zelfs van de autofictie) maar op een « wereldvreemde » manier : het is nooit haar persoontje dat op het spel staat, of dat de inzet is, maar integendeel de benadering van een universelere figuur, van een diffusere resonantie, van een verder verwijderde echo.
Wanneer zij haar lichaam of haar gelaat in scene zet in sommige van haar reeksen, is dat altijd als een zoektocht naar diepere begripsuitbreidingen, soms nauwelijks waarneembaar, maar die toegang verlenen tot nieuwe dimensies (contemplatieve, meditatieve, poëtische, ja zelfs politieke, maar altijd overdacht in harmonie met wat de eigenheid van een plek in ons kan opwekken). Pierre Clauss, van zijn kant, lijkt minder ver te gaan, tot het landschap een blik te richten die tegelijkertijd afstandelijker is en aandachtiger voor het detail, meer letterlijk. Maar het zijn twee wegen die vaak samenkomen (de minutieuze observatie leidt ons soms tot de grenzen van het imaginaire, het imaginaire nodigt ons altijd uit het reële beter onder de loep te nemen) en brengt hen ertoe samen te werken, op dezelfde plekken, in compementaire demarches waarbij hun gevoeligheden elkaar ontmoeten, elkaar aanvullen zonder zich met elkaar te vermengen. De zachtheid zal dan vaak het tegengewicht vormen voor het onbehagen, een detail van een reeks in uitvoering kan uitmonden in een nieuwe reeks, maar niets zal ooit de diepe behoefte in vraag stellen : die van een synchroon ritme, van een gemeenschappelijke ademhaling, om zo te zeggen, met de plaastsen die indruk op ons maken en belangrijk voor ons zijn, met de emotie die ontstaat door de onveranderlijke frasering van de wereld.
Een landschap wordt nooit zomaar gegeven, het is tegelijkertijd een mentaal gegeven. Poëzie, literatuur, filosofie, voorzien het werk van Modi en van Pierre Clauss voortdurend van vers bloed. Door hun werken samen te brengen (zoals dat hier, in het cultuurcentrum van Hasselt, voor de eerste keer het geval is) merkt men goed wat hen verbindt en wat hen onderscheidt : alle twee bewegen zij zich op de rand van het beeld, op de grenzen van het ontastbare, van het onzichtbare. Modi via de notie van wijkende identiteit, van een verdwijnen dat steeds vervat zit in de kern van het verschijnen. Pierre Clauss door de onbestendigheid of de fragiliteit van concretere elementen in vraag te stellen (wouden, wortels, mos rotsen …), elementen die onmerkbaar ruisen. Maar hun beider harmoniërende blikken nodigen ons uit tot een intiemer contact met die aarde die ons herbergt, tot een verhevener respect voor elke vorm van leven.
Texte : Emmanuel d’Autreppe
présentation exposition « Entre deux », CCHA, Hasselt-Belgique